Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Εκδήλωση του Μ.Ο. Σερβίων για τα 100 χρόνια Με τον καθηγητή Σαράντο Καργάκο





Νέα εκδήλωση πραγματοποίησε ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων «Τα Κάστρα» την Κυριακή 21 Οκτωβρίου  για τα 100 χρόνια της απελευθέρωσης της πόλης των Σερβίων και της Μακεδονίας από τον τουρκικό ζυγό. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου στα Σέρβια και την παρακαλούθησαν ο Δήμαρχος Σερβίων-Βελβεντού κ. Κωνσταντόπουλος Βασίλειος, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Ιωάννης Σόκουτης, ο Αντιδήμαρχος κ. Γεώργιος Μπάκανος, ο πρώην Δήμαρχος κ. Δημοσθένης Κοκολιός, άλλοι θεσμικοί παράγοντες, Εκπαιδευτικοί, και πλήθος κόσμου σε μια κατάμεστη αίθουσα. Το παρήγορο, ότι ήσαν και πολλοί νέοι.
Προλογίζοντας η Πρόεδρος του Μ.Ο.Σ.  Χρυσάνθη Καραγιαννίδου είπε:
«100 χρόνια συμπληρώθηκαν ήδη φέτος από την απελευθέρωση της πόλης μας από τους Τούρκους. Ο Όμιλός μας συμμετέχει  στον εορτασμό των 100 χρόνων με πολλές εκδηλώσεις. Κάποιες βέβαια που πραγματοποιήθηκαν και άλλες που πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Είναι όλες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης. Εκδηλώσεις σεβασμού και τιμής στα πρόσωπα και τα γεγονότα, χάρη στα οποία επί ένα αιώνα τώρα απολαμβάνουμε τα αγαθά της ελεύθερης πατρίδος, μετά τους πέντε αιώνες της τουρκικής δουλείας. Είναι εκδηλώσεις που θα μας οδηγήσουν, πρέπει να μας οδηγήσουν, σε αυτογνωσία με τις γενναίες πράξεις μας και τα λάθη μας. Είναι εκδηλώσεις σεβασμού στην Ιστορία. Αλίμονο στο λαό που αγνοεί ή λησμονεί και –το φοβερότερο- αδιαφορεί για την ιστορία του, λέει σύγχρονός μας ιστορικός, ο οποίος μας τιμά σήμερα με την παρουσία του.»
Αναφέρθηκε στο βιογραφικό του  Ιστορικού, φιλολόγου και δοκιμιογράφου, του καθηγητή  Σαράντου Ιωάννη Καργάκου, καταγόμενου από το Γύθειο της Λακωνίας.
Σπούδασε εργαζόμενος από μαθητής Κλασσική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου είχε εισαχθεί τρίτος. Εργάστηκε επί 35 έτη στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των Αθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα ήταν ιδρυτικό μέλος. Αποσύρθηκε από τη φροντιστηριακή δραστηριότητα το 1983 και έκτοτε αφοσιώθηκε στην άσκηση του συγγραφικού και δημοσιογραφικού έργου.
Συγκρούσθηκε με το στρατιωτικό καθεστώς της Δικτατορίας το1969, παραιτήθηκε από την ιδιωτική εκπαίδευση και δύο φορές το στρατιωτικό καθεστώς έβαλε λουκέτο στον φροντιστηριακό οργανισμό στον οποίο ήταν ιδρυτικό μέλος.
Mετά τό 1991 δίδαξε στή Σχολή Πολέμου του Ελληνικού Ναυτικού, στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ) και στη Διακλαδική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Από τα φοιτητικά χρόνια του άρχισε νά αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Υπήρξε συνεργάτης πολλών  περιοδικών. Υπήρξε αρθρογράφος καί κριτικός πολλών εφημερίδων.
Έχει δημοσιεύσει 84 βιβλία. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κανένα, διότι όλα είναι εξ ίσου σημαντικά.
Τελευταία έχει εκδώσει το βιβλίο «Η Ελλάς κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13», το οποίο και ήταν η αφορμή για τη σημερινή εκδήλωση.
Ο κ. Καργάκος άρχισε την ομιλία του με μία αναφορά στα Σέρβια και διάβασε απόσπασμα από την εφημερίδα Εστία, Σάββατο 13  Οκτωβρίου του 2012 για την είσοδο του βασιλιά Κων/νου στα Σέρβια. Τόνισε την ταχύτητα με την οποία προήλασαν τα ελληνικά στρατεύματα στο Σαραντάπορο και στις Πόρτες και τη σημασία της για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και όλης της Μακεδονίας. Μέσα σε ένα εικοσαήμερο η Ελλάδα της Μελούνας είχε αρχίσει να γίνεται η Ελλάδα της Μακεδονίας και της Ηπείρου.
Αφιέρωσε την ομιλία του στον Κύπριο βουλευτή και Δήμαρχο Λεμεσού τον Χριστόδουλο Σιώζο που ήρθε και πολέμησε εθελοντικά ως στρατιώτης και άφησε τη στερνή του πνοή προ των Ιωαννίνων. Ο Βενιζέλος του είπε «Κάτσε δίπλα μου». Ήταν 40 ετών. Το ανατέλλον πολιτικό αστέρι της Κύπρου. Αυτός είπε όχι και πήγε και πολέμησε. Αλλά όχι μόνο σ’ αυτόν αλλά και στους λοιπούς Κυπρίους, τους Δωδεκανησίους που μόλις τελούσαν υπό νέο τώρα ιταλικό ζυγό, στους Αιγυπτιώτες μας, τους ομογενείς μας από την Αυστραλία, Αμερική και την Ευρώπη. «Μια και είμαστε στα Σέρβια, είπε, ο λόγος αυτός αφιερώνεται και σε μια υπέροχη μορφή των Σερβίων, τον δάσκαλο Κωνσταντίνο Κάρπο ο οποίος σφαγιάστηκε από τους Τούρκους»
Ο κ. Καργάκος τόνισε  ότι έρχεται να δώσει μέσα στις δύσκολες μέρες που ζούμε ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας. Και συνέχισε:
«Κοντά στην Αβάνα υπάρχει το πιο σεβάσμιο μνημείο της Κούβας: μια σειρά από αχνάρια ποδιών πάνω στον πετρωμένο πηλό στις όχθες μιας λίμνης. Τα αχνάρια αυτά είναι γνωστά με την ονομασία «χουέλιας ντε Ακαχουαλίνκος» Χουέλιας είναι τ’ αχνάρια και Ακαχουαλίνκος είναι η λίμνη. Σ’ έναν απρόσεκτο επισκέπτη κάποιος από τους γέροντες ιθαγενείς έκανε μία παρατήρηση σοφή: «Πρόσεχε πού πατάς, γιατί τ’ αχνάρια σου μπορεί να ζήσουν περισσότερο από σένα.»
Δεν νομίζω ότι έχει λεχθεί τίποτε σοφότερο για την ιστορία. Λένε πως η ιστορία είναι μια επιστήμη –και μια τέχνη προσθέτω εγώ-  που μελετά τα ίχνη, τ’ αχνάρια που ζουν περισσότερο από μας. Που μας δείχνουν το από πού προερχόμαστε ώστε να ξέρουμε και το πού πρέπει να πορευόμαστε. Βέβαια στην Κούβα υπάρχει και κάτι άλλο που οι εντόπιοι ονομάζουν «μάτα πόλο», φράση που μπορεί να αποδοθεί με τη λέξη «δεντροφονιάς». Πρόκειται για φυτά τύπου κληματσίδας που ζουν παρασιτικά, που αναρριχώνται ακόμη και στα πανύψηλα «μπάνιον», τα στραγγίζουν, τα στραγγαλίζουν και ζουν αυτά, τα παράσιτα, ενώ τα δέντρα που τα φιλοξένησαν, πεθαίνουν.
Με όλη αυτή την εισαγωγή ήθελα να σας πω ότι κάποιοι παράσιτοι στον τόπο μας εδώ και καιρό προσπαθούν να σβήσουν τα «χουέλιας», δηλαδή τα ίχνη των προγόνων μας, ώστε να μη ισχύει το Κρητικό: «Των μπροστινών πατήματα των πισινών γιοφύρια» και απυξίδωτοι να βαδίζουμε απροσδιόριστα προς ένα μέλλον σκοτεινό. Αυτοί οι «δεντροφονιάδες» με τα σκαλαθύρματά τους, με τον έλεγχο των «μίντια» και με κάθε λογής παρεμβολές σε θέματα παιδείας προσπαθούν να θανατώσουν την βασιλική Δρυν της ιστορίας μας, έτσι που οι νέοι μας ανιστόρητοι να ακολουθούν το «μονοπάτι του τυφλού Ανθρώπου», όπως λένε οι Ινδιάνοι του Μεξικού. Ωστόσο υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα ιστορικοί –«οφθαλμίατροι»- που αγωνίζονται με το λόγο και τη γραφή τους να μη οδηγηθεί ο λαός μας στη «Χώρα των Τυφλών». Να αποτραπεί η πνευματική μας τύφλωση και η ιστορία να παραμένει οδοδείκτης για ασφαλή πορεία προς το μέλλον.»
Στη συνέχεια ο Ομιλητής τόνισε ότι έργο του Ιστορικού δεν είναι να μεταφέρει τα μίση του χθες στο σήμερα, ούτε να ευρύνει τις μαύρες κηλίδες και να αποκρύπτονται έτσι τα λαμπρά γεγονότα.
Οι Βαλκανικοί πόλεμοι, τόνισε, είναι οι πιο ευτυχισμένες μέρες του νεότερου Ελληνισμού, όμως για τους πολλούς «ένας άγνωστος πόλεμος». Το μέγιστο μάθημα που αντλούμε από αυτούς είναι: «Ενωμένοι θαυματουργούμε, διχασμένοι εγκληματούμε. Απόδειξη η μετά από μια δεκαετία Μικρασιατική Καταστροφή». Αν φέτος είπε ο Ομιλητής κυκλοφόρησα ένα βιβλίο «Η Ελλάς κατά τους Βαλκανικούς πολέμους», δεν το έκανα επειδή συμπληρώνονται εκατό χρόνια, αλλά επειδή «θέλω με το βιβλίο μου να ρίξω ένα φως ελπίδας στον απογοητευμένο, απελπισμένο, ταπεινωμένο ελληνικό λαό. Να του πω ό,τι είχε πει ο Γέρος του Μωριά: «Η ώρα η πιο σκοτεινή της νυκτός είναι λίγο πριν ξημερώσει». Ζήσαμε πολύ χειρότερες καταστάσεις στο παρελθόν. Και όχι απλώς ζήσαμε αλλά επιζήσαμε και θαυματουργήσαμε.»
Σε διάστημα 10 μηνών η Ελλάς βγήκε διπλασιασμένη εδαφικά και πληθυσμιακά. Και οικονομικά όχι εξαντλημένη αλλά ισχυροποιημένη. «Αφήνω πια το διεθνές γόητρο…»
Και όλα αυτά ήρθαν μετά τη χρεωκοπία του 1899, μετά την ονειδιστική ήττα του 1897, μετά την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, μετά από μία μακρά περίοδο «άψογης στάσης» που ήταν άψυχη στάση. Αλλά ο Μακεδονικός Αγώνας και το κίνημα στου Γουδή έδωσαν στο ταπεινωμένο Έθνος μια νέα ψυχή, μια νέα πνοή ώστε κάτω από μια άξια πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να πραγματοποιηθούν θαύματα. Αν συνεπώς θαύματα γίνονταν στο παρελθόν, γιατί να μη γίνουν και στο παρόν;» Όμως εμείς κρύβουμε από τα παιδιά μας τα κλέη των προγόνων μας.
Στη συνέχεια ο κ. Καργάκος αναφέρθηκε στα γεγονότα και στις επιτυχίες του 1912, Χρειάστηκε μία μεγάλη τεχνική απ΄τη μεριά του Βενιζέλου για να μπορούμε να ενταχθούμε στη συμφωνία Σερβίας-Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου. Οι Βούλγαροι μας δέχθηκαν γιατί χρειάζονταν το στόλο μας που είχε ενισχυθεί αρκετά και μάλιστα με την αγορά του θωρηκτού Αβέρωφ είχαμε επιτύχει υπεροχή σημαντική στο Αιγαίο. Πίστευαν επίσης ότι ο ελληνικός στρατός κινείται στα όρια του 1897, ότι το πολύ – πολύ να έφτανε ως την Ελασσόνα και να καθηλώνονταν εκεί.
Ο ελληνικός στρατός χωρίστηκε σε δύο τμήματα άνισα. Ένα κατευθύνθηκε στην Ήπειρο με αντικειμενικό στόχο την κατάληψη των Ιωαννίνων. Η κύρια δύναμη με τον διάδοχο Κωνσταντίνο αποτελούσε το μέτωπο Θεσσαλίας ή καλύτερα Μακεδονίας. Αντικειμενικοί στόχοι το Μοναστήρι και η Θεσσαλονίκη. Το Μοναστήρι το χάσαμε. Είχε προλάβει ο σερβικός στρατός. Η συμφωνία η αρχική ήταν κάθε Κράτος θα πάρει όσα πάρει ο στρατός του.
 Ο Κωνσταντίνος βρίσκεται πλέον στην Κοζάνη. Εδώ αναφέρθηκε στη διαμάχη  Κων/νου και Βενιζέλου. Το θεώρησε φυσικό γεγονός. Η διαφωνία προέκυψε διότι άλλες πληροφορίες είχε ο καθένας. Ειδοποιείται το Υπουργείο των Εξωτερικών ότι μία Μεραρχία Βουλγάρων σπεύδει στη Θεσσαλονίκη. Και έτσι έρχεται η διαταγή προς τον Κων/νο να βαδίσει στη Θεσσαλονίκη. Ταυτόχρονα με την είσοδο του ελληνικού στρατού φθάνει και ένα τμήμα του βουλγαρικού.
Οι Τούρκοι μπροστά στις επιτυχίες όλων των στρατών ζητούν ανακωχή. Οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι ήταν υποχωρητικοί οι Έλληνες όχι, διότι δεν είχαν επιτύχει το στόχο τους. Στο σημείο αυτό ο Ομιλητής αναφέρθηκε στη δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου. Ο δολοφόνος Σχινάς ήταν παράφρων, ήταν βαλτός και από ποιον; Από μία εξομολόγηση του Σχινά, κατά πάσα πιθανότητα ήταν όργανο της παλιότερης τρομοκρατικής οργάνωσης που δημιουργήθηκε στο δικό μας χώρο και είναι το κυβερνών κόμμα των Σκοπίων σήμερα.
Υη κατάληψη των Ιωαννίνων θέμα στρατηγικής. 30 000 Τούρκοι αιχμάλωτοι. Το Μπιζάνι έπεσε στους Έλληνες χωρίς μία βολή. Όσοι έδρασαν στο ναυτικό είναι απόγονοι των ναυάρχων του 1821. Η Ελλάδα σε διάστημα ελαχίστων μηνών είχε πλέον αρκετά αυξηθεί. Και μόνο τα νησιά του Αρχιπελάγους και μόνο η Κρήτη που από την πρώτη μέρα του πολέμου ενώθηκε με την Ελλάδα όλα αυτά δείχνουν ότι η Ελλάδα η ασήμαντη πέτυχε πολύ περισσότερα από τα προσδοκώμενα. Και μεταξύ Σέρβων και Ελλήνων υπογράφτηκε συμφωνία. Και για να μη γίνει αντιληπτό από τους Βουλγάρους που είχαν γεμίσει τη Θεσσαλονίκη, η υπογραφή έγινε σε ένα βαγόνι τρένου. Αλλά οι Βούλγαροι δε μας άφησαν,  Επετέθησαν ταυτόχρονα και στους δύο. Ήταν τόση η υπεροψία τους που πίστευαν ότι μπορούν να νικήσουν και τους δύο στρατούς. Οι Βούλγαροι υποχωρώντας κατέστρεψαν δύο πανέμορφες πόλεις, τις Σέρρες και το μαρτυρικό Δοξάτο.
Ο Τούρκος σε εκτιμά όταν σε βλέπει να σέβεσαι και συ τον εαυτό σου. Όταν σε βλέπει να είσαι δουλόφρων, θα σε ταπεινώσει, θα σε ξεφτελίσει. Αν μπορούμε λοιπόν να τους αντιμετωπίσουμε με σθένος τότε κι αυτοί θα μας αντιμετωπίσουν αναλόγως..
10 Αυγούστου 1913 υπογράφεται η συνθήκη του Βουκουρεστίου. Η Ελλάδα έχει διπλασιαστεί Στο Βουκουρέστι θαυματούργησε η διαλεκτική και η ρητορική δεινότητα του Βενιζέλου. Θέλω να τονίσω, είπε ο Ομιλητής, ότι πριν πάει στο Βουκουρέστι ο Βενιζέλος πέρασε από τον Κωνσταντίνο και υπήρξε απόλυτη συμφωνία.
Το βιβλίο «Η Ελλάς κατά τους βαλκανικούς πολέμους 1912-13» αφιερώνεται «στη νέα γενιά,  στη γενιά των κηφηνείων» είπε ο Ομιλητής.
Εδώ διάβασε το τελευταίο μέρος του Επιλόγου του βιβλίου του: «Η νέα γενιά ας μην ακούει το κακόφωνο, σε ρυθμό «ντάπα- ντούπα» άσμα των Σειρήνων της νέας εποχής. Τα έθνη δίνουν θάλπος και συνοχή. Δίνουν συνείδηση συνέχειας. Ότι η ζωή συνεχίζεται με μας αλλά και χωρίς εμάς, αν έχουμε αφήσει πίσω μας κάποια δημιουργία. Όχι καταστροφή. Απαιτήσεις δεν έχουν μόνο οι ζωντανοί, έχουν και οι νεκροί. Και η απαίτηση των μαχητών του 1912-1913 είναι μία. Όχι νέος διχασμός, όχι τεμαχισμός, για να μην επανέλθει η Ελλάς στα σύνορα της Μελούνας κι ακόμη πιο χαμηλά. Και δεν το εννοώ μόνον γεωγραφικά, το εννοώ και ηθικά.
Δεν μπορεί να είναι η Ελλάς ο καλπαζοεισπράκτορας της Ευρώπης. Κάποιοι τόχουν κακό να πουν καλό για την Ελλάδα και χαρακτηρίζουν τον πόλεμο αυτό κατακτητικό. Λες κι είχαν δικαίωμα να ελευθερωθούν μόνο ο Μωριάς και η Ρούμελη και δεν είχαν δικαίωμα η Θεσσαλία, η Μακεδονία, η Θράκη η Ήπειρος.
Και μεις σήμερα για να κερδίσουμε τον πόλεμο χρειάζεται εθνική αφύπνιση, εθνική συνένωση, να γίνει ό,τι έγινε λίγο πριν τους Βαλκανικούς πολέμους. Είναι ευθύνη των Εκπαιδευτικών και των πνευματικών ανθρώπων. Ο στιχουργός Ματσούκας πήγε στην Αμερική και με τους στίχους του συγκλόνισε την Ομογένεια και μάζεψε τόσα πολλά χρήματα ώστε αγοράσαμε ένα αντιτορπιλικό για τους βαλκανικούς πολέμους. Ακόμη δεν είναι αλήθεια ότι ο ελληνικός λαός βρίσκεται εν καταπτώσει. Δεν βρίσκεται εν καταπτώσει ο ελληνικός λαός αλλά εν υπνώσει. Καιρός να αφυπνιστούμε. Εδώ διάβασε στίχους από το ποίημα «Ροδόπη» του Γρυπάρη, όπου Ροδόπη είναι όλος ο ελληνισμός.:
Νύχτα στα ποροφέραγγα ακόμη βασιλεύει
Ξύπνα Ροδόπη – …  Ξύπνα κι ασπρογαλιάζει
Θα πετύχουμε, είπε ο κ. Καργάκος, Όταν αρχίσουμε να εργαζόμαστε, να συνεργαζόμαστε, να είμαστε μονιασμένοι, ποτέ διχασμένοι και μπορεί οπωσδήποτε να έχουμε τις οποιεσδήποτε κομματικές αντιλήψεις ή τις οποιεσδήποτε πολιτικές αποκλίσεις αλλά πάνω απ’ όλα πρέπει να βάζουμε τον τόπο αυτό που μας άφησαν οι πρόγονοί μας ποτισμένο με αίμα Αν υπάρχει Ελλάδα, θα υπάρχουν τα κόμματα, αν δεν υπάρχει Ελλάς δεν υπάρχουν ούτε κόμματα. «Αναιρουμένου του όλου ουκ έστι ούτε πους ούτε χείρες» είπε ο Αριστοτέλης. Δυστυχώς οι πολιτικοί μας δεν κατάλαβαν το πολύ απλό: Δεν είναι η Ελλάδα για τα κόμματα. Τα κόμματα πρέπει να είναι για την Ελλάδα. Γι’ αυτό καλό θα είναι να εφαρμόσουμε στο μέλλον μια πολιτική εθνικής περισυλλογής, μια πολιτική εθνικής στρατηγικής για να ξέρουμε πού πάμε και τι ζητάμε. Έτσι θα μπορέσουμε να είμαστε σεβαστοί στους φίλους και φοβεροί στους εχθρούς.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Ομιλία : «Η Ελλάς κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13. Ειδική αναφορά στα Σέρβια.»



ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΕΡΒΙΩΝ
                 «ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ»

                                             Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων «Τα Κάστρα» διοργανώνει υπό την αιγίδα του Δήμου Σερβίων –Βελβεντού εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, αφιερωμένες στα 100 χρόνια της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό (1912-2012).
Κυριακή 21 Οκτωβρίου, ώρα 7.30 μ.μ. Αίθουσα Δημ. Συμβουλίου Ομιλία από τον Καθηγητή κ. Σαράντο Καργάκο με θέμα: «Η Ελλάς κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13. Ειδική αναφορά στα Σέρβια.»
Παρακαλείστε να τιμήσετε την εκδήλωση
Με Τιμή
Το Δ.Σ. του ΜΟΣ 

Ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης





Το Σάββατο 13 Οκτωβρίου ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων «Τα Κάστρα» πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία εκδήλωση τιμής και μνήμης στα πλαίσια του εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον τουρκικό ζυγό στο κατάμεστο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης. Η εκδήλωση περιελάμβανε Ομιλία σχετική με τα ιστορικά γεγονότα, βίντεο και εικόνες από τα Σέρβια, από τη μάχη του Σαρανταπόρου και την είσοδο του ελληνικού στρατού στα Σέρβια, και το Λαογραφικό Μουσείο του Μ.Ο.Σ. και παράσταση χορωδίας και χορευτικού.
Την εκδήλωση που άρχισε στις 8.30 μ.μ. την παρακολούθησαν πάρα πολλοί Θεσσαλονικείς, Σερβιώτες και μη. Παρόντες επίσης ο Δήμαρχος Σερβίων-Βελβεντού κ. Βασίλειος Κωνσταντόπουλος, η εκπρόσωπος της Περιφέρειας  Δυτικής Μακεδονίας κ.Κική Αποστολίδου, ο πρώην Δήμαρχος Σερβίων κ. Δημοσθένης Κοκολιός,  ο Αντιδήμαρχος Πανοράματος κ. Γεώργιος Τσίγκρος, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτ. Μακεδονίας κ. Ευστάθιος Πελαγίδης, ο Γραμματέας του Ελληνικού- Κυπριακού- Ουγγρικού Συλλόγου Φιλίας και της Εκκλησιαστικής Ελληνικής Κοινότητας Βουδαπέστης Βασίλειος Σταματόπουλος.
Η Πρόεδρος του Βαφοπούλειου κ. Θεοδώρα Λειψιστινού, καλωσόρισε τους επισκέπτες και έκανε έναν σύντομο χαιρετισμό. Καλωσόρισμα απηύθυνε και ο Πρόεδρος του Συλλόγου Σερβιωτών Θεσσαλονίκης, κ. Ηλίας Ράπτης, ο οποίος τόνισε τη μεγάλη αγάπη και την υπερηφάνεια που νιώθουν οι Σερβιώτες της Θεσσαλονίκης για την ιδιαίτερη πατρίδα τους, τα Σέρβια.
Κάλεσε στη συνέχεια το Δήμαρχο Σερβίων-Βελβεντού κ. Βασίλειο Κωνσταντόπουλο, ο οποίος εξήρε τη σημασία της μάχης στη θέση «Πόρτες» στην εξέλιξη του απελευθερωτικού αγώνα του Ελληνικού Στρατού και ιδιαίτερα στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και αναφέρθηκε στη θυσία των 117 εθνομαρτύρων από την πόλη των Σερβίων και την ευρύτερη περιοχή. Ακόμη αναφέρθηκε στην εξέλιξη της πόλης των Σερβίων μετά την απελευθέρωση, την τωρινή κατάσταση, αλλά και τους σχεδιασμούς της δημοτικής Αρχής για την ανάπτυξη και αναβάθμισή της, τις προσπάθειες για τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων, την αξιοποίηση της παραλίμνιας περιοχής για την προσέλκυση επισκεπτών   και τέλος κάλεσε τους Σερβιώτες της διασποράς να είναι σε επαφή με τη γενέτειρα γη και να μην τη λησμονούν.

Τέλος η Πρόεδρος του Μ.Ο.Σ. κ. Χρυσάνθη Καραγιαννίδου ευχαρίστησε για την πρόσκληση και τόνισε τη μαρτυρικότητα της πόλης, «διότι υπέστη ολοκαυτώματα με κορυφαίο αυτό του 1943 που από τα 1100 περίπου σπίτια έμειναν όρθια μόνο 7 και οι νεκροί άγγιξαν τις 2 εκατοντάδες.» «Αυτούς τους αγώνες, είπε,  και αυτές τις θυσίες θέλουμε να θυμηθούμε και να τιμήσουμε εμείς σήμερα. Λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι σε θάνατο.» Συνέδεσε τέλος την ιστορία των Σερβίων με την ιστορία της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας ολόκληρης.

Το πρόγραμμα άνοιξε με προβολή εικόνων από τα Σέρβια –«Αγαπάμε περισσότερο ό,τι γνωρίζουμε καλύτερα» - Εικόνες από το φυσικό περιβάλλον, τα Κάστρα, τη Βυζαντινή Καστροπολιτεία, τη λίμνη και τη γέφυρα.

Αμέσως η Πρόεδρος του Μ.Ο.Σ. κ. Χρυσάνθη Καραγιαννίδου παρουσίασε το θέμα«Η μάχη του Σαρανταπόρου  και της Πόρτας και η σημασία της στην περαιτέρω εξέλιξη του  αγώνα.  Η ημέρα της απελευθέρωσης στα Σέρβια.»                                          
Ανέφερε αρχικά τα τηλεγραφήματα που από το πρωΐ της 10ης Οκτωβρίου έφθαναν στην Αθήνα και ανήγγελλαν το ένα μετά το άλλο τις επιτυχίες των Ελλήνων μέχρι που αναγγέλθηκε «πλήρης η καταστροφή του τουρκικού στρατού δια της περικυκλώσεως αυτού».«Η μάχη του Σαρανταπόρου ήτις κατέληξεν  εις την άλωσιν της Πόρτας και των Σερβίων, παραδώσασα εις χείρας του Ελληνικού Στρατού την οχυρωτέραν δίοδον της Μακεδονίας και πλήθος αιχμαλώτων και λαφύρων, αφήνει προ αυτού εφεξής ανοικτόν τον δρόμον προς την Θεσσαλονίκην».
Τονίστηκε η αξία και η σημασία των στενών για τους Τούρκους και έγινε περιγραφή της πρώτης μέρας της μάχης του Σαρανταπόρου. Η κυκλωτική κίνηση του Μεράρχου Μοσχόπουλου που κατέλαβε τα στενά στις Πόρτες Σερβίων ανάγκασε τους Τούρκους τη νύχτα της 9ης προς 10η Οκτωβρίου να εγκαταλείψουν την πλέον οχυρή γραμμή τους, που πίστευαν ότι θα γίνει ο τάφος των Ελλήνων, και να φύγουν προς Σέρβια, εγκαταλείποντας όλα τα πυροβόλα τους.
Αναφέρθηκε στη συνέχεια σε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, πώς έζησαν την ημέρα της απελευθέρωσης στα Σέρβια.
Ο Κίμων Κοεμτζόπουλος παραδίδει ότι «από την ημέρα που κηρύχτηκε ο πόλεμος όλοι στα Σέρβια ήταν κρυμμένοι στα σπίτια τους, φοβούμενοι μήπως οι Τούρκοι βάλουν γενική σφαγή στον χριστιανικό πληθυσμό «και τα τουφέκια που ήταν κρυμμένα είχαν βγει από τις κρυψώνες από την πρώτη ακόμα μέρα του πολέμου.»
 Την Τετάρτη 10.10.1912 κατά τις 12.30΄ το μεσημέρι σαν είδαν τα πρώτα ελληνικά στρατεύματα να φθάνουν στην  πλαγιά, ύψωσαν μια πολύ μεγάλη - την πρώτη - ελληνική σημαία, και με δάκρυα στα μάτια αγκαλιάζονταν και φιλούσαν ο ένας τον άλλο, όλοι. Η πρώτη ελληνική σημαία που υψώθηκε στη Μακεδονία.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, γράφει ο Μηνάς Μαλούτας, «επρόβαλον εις τα κράσπεδα των Σερβίων, οι πρώτοι άγγελοι της νίκης, οι οποίοι έγιναν δεκτοί εν μέσω αλλόφρονος χαράς, θαλάσσης ελληνικών σημαιών με δακρύβρεχτα μάτια και με το «Χριστός Ανέστη» στα στόματα, και επακολούθησε ο πανζουρλισμός των εξαφθέντων από την μέθην του εθνικού παραληρήματος ελευθερωθέντων και ελευθερωτών» «Μία μέθη δυσπερίγραπτος, συνεχίζει, κατείχε τας ψυχάς των απελευθερωθέντων υποδούλων συμπατριωτών μας. Ήταν όλοι  τρελοί. Βαένια κρασιού  ανοίγονταν για τους ελευθερωτές, σφαχτά ψήνονταν και κάθε περιποίηση αποδίδονταν σ’ αυτούς, που μετακινούνταν συνεχώς προς βορράν, προς καταδίωξη των υποχωρούντων ατάκτως τουρκικών στρατευμάτων.» Την άλλη μέρα αφηγείται ο ίδιος πήγαν στις Πόρτες «προς επιθεώρησιν και αποθαυμασμόν του πεδίου της μάχης»…και είδαν «τον ομαδικόν τάφον εις το ρέμα, κάτωθεν της μικράς ξυλίνης γεφύρας του στενού.» 
Οι γυναίκες όλη νύχτα έρραβαν σημαίες ελληνικές, και μία οκτώ μέτρα μήκος που υψώθηκε στο Διοικητήριο. Η ίδια σημαία μεταφέρθηκε από το Γενικό Επιτελείο και ανυψώθηκε στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης την 26η Οκτωβρίου 1912.
Ο δημοσιογράφος Γρ. Βασιλάς σχολίαζε στην εφημερίδα των Αθηνών «Νέα Ημέρα» της 20ης Οκτωβρίου του 1912:  «…Το Εθνικόν αίσθημα εδώ έχει απερίγραπτον ισχυρότητα…»
Εδώ η Ομιλήτρια αναφέρθηκε στην εν ψυχρώ εκτέλεση των 117 Ελλήνων αρχόντων της περιοχής, που τους είχαν συλλάβει ως ομήρους οι Τούρκοι, τη νύχτα της 9ης προς την 10η Οκτωβρίου.
«Σωροί κατααιματωμένων νεκρών, γράφει ο Μηνάς Μαλούτας, απεκαλύφθησαν είς τους οφθαλμούς των πρώτων εξελθόντων εκ των οικιών των Σερβιωτών, μετά την είσοδον των ελληνικών στρατευμάτων. Εις σωρός εξ ενενήκοντα σχεδόν νεκρών έκειτο εις τον δρόμον, ένθα …Έτερος σωρός εξ είκοσι σχεδόν πτωμάτων έκειτο εις έτερον σημείον της πόλεως, ένθα…. Έτεροι νεκροί περί τους δέκα, σποραδικώς έκειντο εις διάφορα σημεία της τουρκικής συνοικίας…Μεταξύ αυτών διεκρίναμεν και ημείς, γυμνόν με μίαν σφαίραν εις το σώμα του, τον αείμνηστον διδάσκαλόν μας Κων/νον Κάρπον, τον οποίον προ ολίγων ημερών είχεν απαγάγει εκ του σχολείου μας, όπου μας εδίδασκε το άσμα «Νυξ του Μεσολογγίου», η τουρκική αστυνομική αλώπηξ Σερβίων, Αμέτ εφέντης».
Κατά τον αυτόπτη μάρτυρα Γεράσιμο Βώκο τα ακρωτηριασμένα πτώματα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί, όπως-όπως, τα ματωβαμμένα όμως κεφάλια με τη φρίκη στη μορφή τους τοποθετήθηκαν κατά γης, ως παράταξη φρίκης από τις δύο πλευρές του δρόμου, απ’ όπου επρόκειτο να περάσει ο ελευθερωτής ελληνικός στρατός. Είναι η σημερινή κεντρική οδός της πόλης «117 Εθνομαρτύρων»
Στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» της 19ης Οκτωβρίου ο Γρ. Βασιλάς έγραφε: « Μόνον η σφαγή των 117 Ελλήνων εις τα Σέρβια θα ήρκει δια να δικαιολογήσει την σημερινήν σταυροφορίαν των Βαλκανικών Κρατών εναντίον της Τουρκίας. Φρίττουν ακόμη όλοι εκείνοι οι οποίοι έτυχε να εισέλθουν εκ των πρώτων εις τα Σέρβια. Μία ολόκληρος πλατεία ήτο σκεπασμένη με αθώα θύματα, τα οποία εκρεουργήθησαν κατά τον ανανδρότερον τρόπον. …Μεταξύ των φυλακισμένων υπάρχουν και πέντε παπάδες. ..Είδα τα πτώματά των και έφριξα. Οι Τούρκοι τα είχαν ρίψει μέσα εις τις λάσπες. Είχαν σχισμένα με τα μαχαίρια τα ράσα και είχαν ανοίξει με τους υποκόπανους τους εγκεφάλους. Εις φρικώδη κατάστασιν ευρίσκετο το πτώμα του Διδασκάλου των Σερβίων, του Κωνσταντίνου Κάρπου, αγωνιζομένου επί 17 έτη εναντίον της Ρουμανικής προπαγάνδας. Οι Τούρκοι είχον ανοίξει το κρανίον του και είχον χύσει έξω τα μυαλά του…»
Κι αν δεν επικρατούσαν οι μετριοπαθέστεροι Τούρκοι δε θα έμενε Έλληνας Χριστιανός στη μικρή πόλη των Σερβίων, διότι οι φανατικοί Μπέηδες  είχαν προτείνει να γίνει γενική σφαγή των Ελλήνων συμπολιτών τους…
Στα Σέρβια από την πρώτη μέρα της απελευθέρωσης είχαν ιδρυθεί νοσοκομεία,  όπου μεταφέρονταν τραυματίες και ασθενείς, από το μέτωπο. Και εδώ υπηρετούσαν η Ναταλία, κόρη του Στεφάνου Δραγούμη και σύζυγος του Παύλου Μελά,…η προγκίπισσα Αλίκη, σύζυγος του πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδος,… η σύζυγος του πρίγκιπα Θεόδωρου Υψηλάντη, η Άννα Παπαδοπούλου, αδελφή του Παύλου Μελά, η Σοφία Ερρίκου Σλήμαν με την κόρη της και άλλες 8-10 ακόμη κυρίες των Αθηνών
Στις 11 Οκτωβρίου ήλθε ο Διάδοχος και έγινε  επιβλητική η κηδεία των θυμάτων.
Τονίστηκε στη συνέχεια η ολοσχερής καταστροφή των Τούρκων και η ταχύτητα με την οποία προήλασαν τα ελληνικά στρατεύματα. Κανείς δεν περίμενε ότι σε έξι μέρες από το ξεκίνημα θα είχαν το στρατηγείο από τη Λάρισα στα Σέρβια… Αναπτερώθηκε το ηθικό του ελληνικού στρατού, του οποίου ως εκείνη τη στιγμή αμφισβητούσαν το αξιόμαχο όλοι οι ξένοι, ακόμη και πολλοί Έλληνες. Μετά τα Σέρβια, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Εφημερίδες ελληνικές και ξένες τόνιζαν το γεγονός και επαινούσαν την ταχύτητα με την οποίαν ο στρατός προήλασε, την αντοχή του και την εκπόρθηση θέσεων εξαιρετικά οχυρών.
Η μάχη του Σαρανταπόρου και η νίκη των Ελλήνων ήταν ο καταλύτης για να εδραιωθεί και πάλι η εθνική αυτοπεποίθηση και να πιστεύσουν και πάλι οι Έλληνες ότι μπορούν να νικήσουν τον εχθρό.
Η σημασία της νίκης του Σαρανταπόρου μπορεί καλύτερα να εκτιμηθεί αν αναστρέψομε την εικόνα, γράφει ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην Ιστορία του «Ακόμη και αν οι Έλληνες νικούσαν μεν στο Σαραντάπορο αλλά απλώς καθυστερούσαν, πέρα από τις άλλες ηθικές συνέπειες, τονίζει, θα είχε χαθεί η Θεσσαλονίκη, με απροσμέτρητες συνέπειες για όλο τον αγώνα.»
Στο σημείο αυτό η Ομιλήτρια περιέγραψε με συντομία όσα προηγήθηκαν από την παράδοση της Θεσσαλονίκης και πώς ήταν πράγματι θέμα ωρών η πόλη να περιέλθει στους Βουλγάρους. Και κατέληξε.
Κυρίες και Κύριοι
Διανύοντας μία εποχή κρίσης, οικονομικής στην επιφάνεια, βαθειά όμως ηθικής και πνευματικής, θεωρούμε επιβεβλημένο περισσότερο από κάθε άλλη φορά να ανατρέχουμε στους αγώνες των προγόνων μας παλαιών και νεοτέρων και να αντλούμε διδάγματα απ’ αυτούς. Ξαναθυμούμαστε τους αγώνες αυτούς για τη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης. Αυτές οι υπενθυμίσεις δεν αποτελούν αιχμή εναντίον των οιωνδήποτε εχθρών της πατρίδος μας, αλλά, όπως και κείνοι, έτσι και μεις δεν μπορούμε και δε θέλουμε   να ξεχάσουμε την ιστορία μας. Η ανάμνηση των αγώνων του Έθνους έρχεται ως εγερτήριο σάλπισμα, για να μας αφυπνίσει από την υλιστική  νάρκη και να μας υπενθυμίσει τη σημαντική κληρονομιά, τον ιστορικό ρόλο της φυλής μας, τα μεγάλα προνόμια του Έθνους  και το ύψιστο καθήκον, να κρατούμε ψηλά και αναμμένη τη λαμπάδα των ιερών  μας παραδόσεων, να διατηρούμε καθαρή και αμόλυντη την ταυτότητά μας και να δικαιώνουμε έτσι την κάθε θυσία των προγόνων μας. Ξαναθυμούμαστε τους αγώνες αυτούς για να τιμούμε τους ήρωες που θυσιάστηκαν, για να ζούμε εμείς με τον τρόπο που επιλέγει ο καθένας
Στη συνέχεια έγινε Προβολή με Εικόνες και Φωτογραφίες από τη μάχη του Σαρανταπόρου και της Πόρτας και την είσοδο του στρατού στα Σέρβια, στις 10 Οκτωβρίου του 1912.
Η Χορωδία του Μ.Ο.Σ παρουσίασε πέντε παραδοσιακά άσματα. Διδάσκαλος της Χορωδίας ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, στο ακκορντεόν η Δέσποινα Νταβατζή.
Και στη συνέχεια παρουσιάστηκε μικρό video με το Λαογραφικό Μουσείο του Μ.Ο.Σ.
 Το όλο πρόγραμμα έκλεισε με Παραδοσιακούς χορούς από το νεανικό τμήμα του Μ.Ο.Σ. Χοροδιδάσκαλος η Δώρα Αγοραστού

 

Ανακοίνωση

Την Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012 και ώρα 8 παρά τέταρτο το απόγευμα το τηλεοπτικό κανάλι 4ε θα μεταδώσει την εκδήλωση του ΜΟΣ στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης στις 13 Οκτωβρίου. Όσοι θα ήθελαν να το παρακολουθήσουν.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι και η απελευθέρωση της Μακεδονίας

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΕΡΒΙΩΝ
            "ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων "ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ" διοργανώνει υπό την αιγίδα του Δήμου Σερβίων -Βελβεντού εκδηλώσεις  τιμής και μνήμης αφιερωμένες στα 100 χρόνια της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό (1912-2012).\

Την Τρίτη 9 Οκτωβρίου , ώρα 8.30 μ.μ στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου  ομιλία από τον διευθυντή του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα  κ. Βασίλειο Νικόλτσιο με θέμα:" Οι Βαλκανικοί πόλεμοι και η απελευθέρωση της Μακεδονίας".
 Συμμετέχει η Χορωδία του ΜΟΣ.

Παρακαλείστε να τιμήσετε την εκδήλωση.

Με τιμή 
το Δ.Σ του ΜΟΣ