Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ


Ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων «ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ» σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας –Δ/νση Περιβάλλοντος & Χωρικού Σχεδιασμού σας προσκαλούν την
Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 11:00,
σε ημερίδα με θέμα:
«Αιθαλομίχλη-Επιπτώσεις στην υγεία και στο περιβάλλον-Επιτρεπόμενα είδη καυσίμων».
Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στα Σέρβια στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Πρόγραμμα ημερίδας
11:00 Έναρξη εργασιών.

11:10 Αιθαλομίχλη-Επιπτώσεις στο περιβάλλον-Επιτρεπόμενα είδη καυσίμων.
Εισηγητής : κ.Δημήτριος Αλβανός,
Προϊστάμενος Δ/νσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας.

11:30 Δίκτυο Σταθμών Μέτρησης-Οριακές τιμές ρύπων-Συγκεντρώσεις αιωρούμενων  σωματιδίων.
Εισηγητής : κ.Βασίλειος Ευαγγελόπουλος,
Κέντρο Περιβάλλοντος Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας.

11:50 Επιπτώσεις στην υγεία από την ατμοσφαιρική ρύπανση.
Εισηγήτρια : κ.Σωτηρία Πελετίδου,
Ιατρός Πνευμονολόγος-Φυματιολόγος.

12:20 Ερωτήσεις-συζήτηση.

13:00 Λήξη της ημερίδας.


Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΕΡΒΙΩΝ «ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ»

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΕΡΒΙΩΝ
«ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ»
Επίσκεψη του ελληνοβουλγαρικού Συλλόγου της Αγχιάλου, 23-26 Οκτωβρίου 2014
Ημερήσια εκδρομή στα Μετέωρα
  Εκδήλωση του Συλλόγου με Χορωδία και Χορευτικό
Από τις 23 – 26 Οκτωβρίου θα φιλοξενούμε στην πόλη μας μία ομάδα πενήντα περίπου ατόμων – μελών του Ελληνοβουλγαρικού Συλλόγου της Αγχιάλου της Βουλγαρίας (σημερινό Πομόριε). Με το Σύλλογο αυτό διατηρούμε στενές σχέσεις φιλίας  είκοσι χρόνια. Αρκετές φορές φιλοξενήσαμε - παιδιά κυρίως, που επέλεγαν να ρθουν αποκλειστικά στα Σέρβια- και άλλες τόσες τους επισκεφθήκαμε και μεις στην πόλη τους. Φέτος, που συμπληρώνουν δεκαπέντε χρόνια από την ίδρυση της χορωδίας και του χορευτικού τους, ζήτησαν να το γιορτάσουν μαζί μας, καθόσον, όπως είπαν, είμαστε οι πρώτοι φίλοι τους στην Ελλάδα. Το δεχθήκαμε φυσικά με πολλή ευχαρίστηση και συνδιοργανώνουμε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων.
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου έρχονται στα Σέρβια. Για την επομένη, Παρασκευή, 24, έχουν προγραμματίσει ημερήσια εκδρομή στα Μετέωρα.  Διοργανώνουμε, λοιπόν, και μεις το ίδιο, ώστε να τους συνοδεύσουμε και να περάσουμε μία ημέρα μαζί τους. Καλούμε συνεπώς όσους θέλουν να συμμετάσχουν, να το δηλώσουν στο Γραφείο του Μ.Ο.Σ. (τηλ. 2464022555)
Το Σάββατο, 25 Οκτωβρίου, γύρω στις 7.30΄ οι φίλοι μας της Βουλγαρίας θα δώσουν παράσταση με το χορευτικό και τη χορωδία τους στην αίθουσα δεξιώσεων στις Ναϊάδες. Παρακαλούμε όλους να έρθουν να τιμήσουμε τους φίλους μας που κάνουν τόσο μεγάλο ταξίδι για να είναι κοντά μας. Η είσοδος φυσικά ελεύθερη.
Μετά την παράσταση θα ακολουθήσει μια χαρούμενη βραδιά με μουσική και χορό για όσους θα ήθελαν να παραμείνουν.

Λίγα λόγια για να τους γνωρίσουμε καλύτερα:
Η Αγχίαλος, πόλη της Ανατολικής Βουλγαρίας –της «Ανατολικής Ρωμυλίας»- βρίσκεται στα παράλια του Εύξεινου Πόντου.
Η ίδρυσή της χρονολογείται στο τέλος του 6ου ή στις αρχές του 5ου π.χ. αιώνα,  εποχής που οι Έλληνες ιδρύουν αποικίες στον Εύξεινο Πόντο. Στα χρόνια του Βυζαντίου το ότι ήταν κοντά στην πρωτεύουσα πλέον, Κωνσταντινούπολη, έγινε η Αγχίαλος σπουδαίο διαμετακομιστικό κέντρο. Η πόλη κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς το 1453, μαζί με την Κωνσταντινούπολη. Ήταν πολιτιστικό, θρησκευτικό, οικονομικό και διοικητικό κέντρο της περιοχής ως τις αρχές του 19ου αιώνα, καθώς εκεί είχαν εγκατασταθεί αρκετές αρχοντικές οικογένειες της Πόλης μετά την Άλωση.
Με την επανάσταση του 1821 αφυπνίστηκε η εθνική συνείδηση όλων των βαλκανικών κρατών και όλοι αγωνίζονταν να δημιουργήσουν τα εθνικά τους κράτη.
Τέλη Ιανουαρίου 1878 οι Ρώσοι είχαν φθάσει έξω από την Κων/πολη και υπέγραφαν με τους Τούρκους τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, με την οποία ιδρυόταν η Μεγάλη Βουλγαρία, προς ανατολάς έως τον ποταμό Αλιάκμονα και προς νότον έως τον ΄Ολυμπο. ΄Ολη η Μακεδονία χανόταν πλην της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης, που διεκδικούσαν πολλοί Ευρωπαίοι.
Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου συνήλθε στο Βερολίνο το ομώνυμο συνέδριο και ακύρωσε τη Μεγάλη Βουλγαρία, αφήνοντας τη Μακεδονία στους Οθωμανούς. Ιδρύθηκε η ηγεμονία της Βουλγαρίας με πρωτεύουσα τη Σόφια και η ημιαυτόνομη ηγεμονία της Ανατολικής Ρωμυλίας με πρωτεύουσα τη Φιλιππούπολη, και επικράτεια τη βορειοανατολική Θράκη, όπου ζούσαν αμιγείς ελληνικοί πληθυσμοί στις παράλιες ιδίως πόλεις, Αγχίαλο, Πύργο(Μπουργκάς), Σωζόπολη, 40 Εκκλησίες, Στενήμαχο, Βάρνα κλπ.
Όλοι πίστευαν ότι θα επικρατούσαν τελικά εκεί οι Έλληνες κάτοικοι με την εργατικότητά τους και το ανώτερο επίπεδο μόρφωσής τους και η επαρχία τελικά θα μετατρεπόταν σε ελληνική.
Το συνέδριο όμως του Βερολίνου δεν είχε μεριμνήσει για τη διαφύλαξη της ιδιάζουσας θέσης του ελληνισμού. Και αυτό φάνηκε, όταν το Σεπτέμβριο του 1878 συνήλθε η Διεθνής Επιτροπή για την Ανατολική Ρωμυλία στη Φιλιππούπολη, για να συντάξει τον οργανισμό της νέας επαρχίας. Από την πρώτη στιγμή ο Έλληνας υποπρόξενος Αθ. Ματάλας τόνιζε την ανάγκη να ζητηθεί από τις Δυνάμεις η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των Ελλήνων και προσπαθούσε να πείσει τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής να αναγνωρίσουν την ελληνική γλώσσα ως ισότιμη με την τουρκική και τη βουλγαρική. Έτσι έλπιζε ότι όχι μόνο θα απέτρεπε το βαθμιαίο εκβουλγαρισμό του ελληνικού πληθυσμού αλλά και θα άνοιγε τις πόρτες της διοικήσεως της επαρχίας στο ελληνικό στοιχείο.
Όμως επί επτά χρόνια οι κυριότερες διατάξεις που διασφάλιζαν τα δικαιώματα των άλλων εθνικών ομάδων πλην των Βουλγάρων παραβιάζονταν συστηματικά και βαθμηδόν ατονούσαν. Οι διαμαρτυρίες των Ελλήνων δεν έφεραν αποτέλεσμα. Η Αθήνα ήταν αδύνατο να υποστηρίξει τον πιεζόμενο Ελληνισμό.
Έτσι 7 χρόνια μετά τη συνθήκη του Βερολίνου, στις 6 Σεπτεμβρίου του 1885, το βουλγαρικό κράτος ανήγγειλε την πραξικοπηματική προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας με την κάλυψη των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης. 250 000 ΄Ελληνες ενσωματώθηκαν στην ηγεμονία της Βουλγαρίας που διπλασιάστηκε έτσι.
Στο πραξικόπημα μεγάλη ήταν η αντίδραση και της Σερβίας και της Ελλάδος. Ιδιαίτερα οι Έλληνες θεώρησαν ότι θίγονται περισσότερο. Ο Πρωθυπουργός Δηλιγιάννης ετοίμαζε στρατό για να καταλάβει τη Ρωμυλία, αλλά δεν το τολμούσε. Σε απάντηση αυτών των προετοιμασιών οι Μεγάλες Δυνάμεις Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ρωσία επέδωσαν στο Δηλιγιάννη προειδοποιητική διακοίνωση ότι το ζήτημα της Ρωμυλίας πρέπει να θεωρηθεί ως «οριστικώς λήξαν». Και, δυστυχώς, έτσι και έγινε.
Ο οργανικός Νόμος της Ανατολικής Ρωμυλίας έδινε ισονομία στις τρεις κύριες εθνότητες, στους Τούρκους, τους Έλληνες και τους Βουλγάρους. Τα δικαιώματα όμως του ελληνισμού ήταν μόνο τυπικά. Σχέδιο αφομοίωσης ή αφανισμού του ελληνισμού πήρε αμέσως έμπρακτη μορφή. Έλληνες παύονταν από δημόσιες θέσεις. Κοινοτικές και μοναστηριακές περιουσίες διαρπάζονταν και το 1891 ψηφίστηκε από τη Βουλή η κατάργηση της ελληνικής γλώσσας από τα ελληνικά σχολεία. Το τελευταίο εφαρμόστηκε αυστηρά από το 1906, έτος της μεγάλης καταστροφής. Ίσως ήταν το μεγαλύτερο χτύπημα, η κατάργηση της ελληνικής γλώσσας.
Η αντίστροφη μέτρηση για την πορεία του Ελληνισμού της Βουλγαρίας κορυφώθηκε με τον μεγάλο διωγμό του ελληνισμού της Βουλγαρίας και της Ανατολικής Ρωμυλίας που έγινε τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1906. Πρώτο κέντρο ταραχών η Φιλιππούπολη. Η Μαράσλειος σχολή και το Ζαρίφειο οικοτροφείο θηλέων καταλήφθηκαν. Συλήσεις και καταλήψεις ναών, καταστροφές εμπορικών καταστημάτων, λεηλασίες πολύτιμων αντικειμένων. Στην Αγχίαλο σωβινιστές Βούλγαροι επιτέθηκαν στις 30/7/1906 με αρχηγό τον Δραγιούλεφ, ημέρα Κυριακή. Οι σφαγές, οι λεηλασίες, και οι κάθε είδους άλλες βάρβαρες πράξεις, είχαν σαν αποτέλεσμα την καταστροφή της πόλης. Επειδή οι κάτοικοί της αντιστάθηκαν, παραδόθηκε στις φλόγες.. Οι κάτοικοι της Μεσημβρίας και της Σωζόπολης για να αποφύγουν την τύχη της Αγχιάλου, παρέδωσαν την πόλη τους. Για τα γεγονότα  υπήρξαν διαμαρτυρίες όχι μόνο από Έλληνες αλλά και από τους Βουλγάρους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Βούλγαρος διπλωματικός πράκτορας στην Κων/πολη, Γρηγόριος Νάσεβιτς, που παραιτήθηκε –δεν μπορούσε, έγραφε, να συνεργάζεται με τέτοιου είδους διώξεις. Ακόμη και μέρος του βουλγαρικού τύπου στηλίτευε τις βιαιοπραγίες, θεωρώντας υπεύθυνη μόνο την Κυβέρνηση.
Από το Σεπτέμβριο του 1906 κύματα προσφύγων ζήτησαν καταφύγιο κυρίως στην Ανατολική Θράκη και στην Ελλάδα. Όσοι παρέμειναν, κατά κύριο λόγο εκβουλγαρίστηκαν. Οι κάτοικοι της Αγχιάλου μετακινήθηκαν μαζικά και δημιούργησαν το 1906 τη σημερινή πόλη της Νέας Αγχιάλου στο Βόλο.
Τον Οκτώβριο του 1908 η Βουλγαρία ανακηρύχτηκε βασίλειο ανεξάρτητο και η Aνατολική Ρωμυλία ενσωματώθηκε οριστικά στο νεοσύστατο βασίλειο.

Αυτοί λοιπόν οι Έλληνες της Αγχιάλου (σημερινό Πομόριε), ή επί το ορθότερον οι Βούλγαροι ελληνικής καταγωγής, σεβόμενοι την καταγωγή τους θέλουν να περάσουν στα παιδιά τους την ελληνική παράδοση με τη γλώσσα, τους χορούς, τη μουσική, τα τραγούδια.
Στην αρχή ο Σύλλογος άρχισε με τα μαθήματα Ελληνικής γλώσσας. Κατά τη διάρκεια των 21 χρόνων ο Σύλλογος διαπαιδαγώγησε στην Ελληνική γλώσσα πάνω από 1250 παιδιά. «Η περηφάνια για τον ΣΥΛΛΟΓΟ μας, λέει η Πρόεδρος Στέφκα Αλίκοβα», είναι πως με την δουλειά μας στις αργίες τα Σαββατοκύριακα εμείς δίναμε και συνεχίζουμε να τους δίνουμε εκτός από την Ελλινική γλώσσα, το πιο σημαντικό: την αγάπη και τη φιλία μας.»
Στα είκοσι χρόνια που τους γνωρίζουμε έχουν κάνει πολλά βήματα σ’ αυτό τον τομέα και μεις όσο μπορούσαμε είμαστε δίπλα τους. Στην τελευταία μας μάλιστα συνάντηση, πριν ενάμισο χρόνο στην Αγχίαλο, καλεσμένοι σε μια εκδήλωσή τους, τους προτείναμε να κάνουμε αδελφοποίηση των Συλλόγων μας. Αίτημα που κατ’ αρχήν έγινε δεκτό και ελπίζουμε να το πραγματοποιήσουμε.

Όπως και να χει θαυμάζουμε τον αγώνα και τις θυσίες τους για τη διατήρηση της πατρικής τους κληρονομιάς. Χρέος όλων μας να τους στηρίζουμε…